Średnia ruchoma jest obliczana poprzez sumowanie określonej liczby najnowszych cen (na przykład cen zamknięcia) dla danego instrumentu finansowego i podzielenie tej sumy przez założony okres. Przykładowo, 10-dniowa prosta średnia krocząca jest obliczana przez sumowanie cen z ostatnich 10 dni i podzielenie sumy przez 10.
Najbardziej popularne okresy dla średnich kroczących według m.in. Analizy Technicznej Murphiego to 9, 10, 18, 20, 40, 50, 100 i 200. Jednak analitycy techniczni opierający swoje transakcje o średnie kroczące, często szukają indywidualnej średniej dla wybranego instrumentu, uważając, że taka optymalizacja pozwoli na lepsze rezultaty. Tym zagadnieniem zajmiemy się jednak w kolejnym artykule.
Im krótszy okres średniej kroczącej, tym bliżej ceny będzie się ona poruszała, a tym samym więcej sygnałów będzie z niej płynęło. Logicznym jest więc stosowanie krótkookresowych średnich do krótkookresowych inwestycji, a długookresowych średnich do przewidywania ruchów w dłuższym horyzoncie czasowym.