Jak rozpocząć przygodę z day tradingiem? 12 kroków

Niektórzy ludzie są stworzeni do tego, by być daytraderami, inni mogą preferować inwestowanie długoterminowe, a jeszcze inni mogą znaleźć się gdzieś pomiędzy. Niektórzy lubią podążać za trendami, podczas gdy inni zawsze chcą wykorzystać momenty zwrotne.

Wybierając styl inwestowania, warto rozważyć kilka kwestii:

Wielu znanych inwestorów, day-traderów i analityków podzieliło lub wciąż dzieli się swoją wiedzą na łamach książek, artykułów, blogów i filmów. Wiedza zdobyta od praktyka jest wiedzą bezcenną. Dlatego warto czytać wszelkiego rodzaju artykuły, książki i filmy na temat inwestowania. Pozycji jest mnóstwo, o czym będziemy pisać w jednym z kolejnych artykułów. Tutaj, dla przykładu, możemy podać „biblię analizy technicznej”, czyli „Analiza techniczna rynków finansowych” Johna Murphyego, albo słynna seraia wywiadów „Czarodzieje rynku” Jacka Schwagera. Czytając książki i publikacje o tematyce tradingowej lub oglądając filmy, uzyskasz wgląd w to, jak handlują inni. Następnie można wykorzystać te pomysły do stworzenia własnego podejścia do handlu. Jeśli lubisz czytać o bieżących wydarzeniach, bądź na bieżąco z wiadomościami z rynku i świata, aby zobaczyć, jak wpływają one na rynki, którymi się interesujesz. Przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych warto brać pod uwagę zarówno czynniki makroekonomiczne, jak i mikroekonomiczne. Posiadanie szerokiej bazy wiedzy, z której można czerpać, może pomóc w innych krokach na drodze do stania się lepszym inwestorem.

Lewar, czyli potoczne określenie na dźwignię finansową, to mechanizm, który pozwala zająć dużą pozycję na rynku bez konieczności pokrywania całej jej wartości. Wystarczy wpłacić tzw. depozyt zabezpieczający, będący określoną częścią całej pozycji. Inwestowanie z wykorzystaniem dźwigni finansowej pomaga potencjalnie zwiększyć zyski. Powoduje ona jednak również zwiększenie strat w przypadku nieudanej transakcji.

Na przykład, jeśli inwestor posiada rachunek o wartości 1 000 zł, ale posiada dźwignię 20:1, może otworzyć pozycję o wartości do 20 000 zł. Jeśli zarobi 10% na tych 20 000 zł, jego zysk wyniesie 2000 zł. Jest to 200% zwrot z 1 000 zł, które początkowo znajdowało się na koncie. Bez dźwigni finansowej, 10% zwrot z 1 000 zł to zysk w wysokości 100 zł. W przeciwnym przypadku, gdyby transakcja nie powiodła się i spadła o 10%, strata inwestora wyniosłaby 2 000 zł lub 200% w stosunku do pierwotnej wartości rachunku. To również naraża go na niebezpieczeństwo zejścia poniżej poziomu depozytu zabezpieczającego, a nawet może spowodować wezwanie do uzupełnienia tego depozytu, jeśli cena instrumentu bazowego nadal będzie spadać.

Dźwignia finansowa jest często stosowana przez daytraderów i swing traderów, natomiast inwestorzy korzystają z niej w mniejszym stopniu.

Niektórzy inwestorzy określają maksymalną kwotę, jaką są skłonni stracić na pojedynczej transakcji, a następnie trzymają się tej reguły i zamykają pozycje, gdy ów limit zostanie osiągnięty. Często jest to określony procent posiadanego budżetu. Na przykład, daytrader może zaryzykować 0,5% lub 1% swojego konta na każdej transakcji. Inwestor lub swing trader może zdecydować się na takie samo ryzyko lub zaryzykować 2% lub 3% na każdą transakcję. Może to być również kwota w walutach fiducjarnych, a nie w procentach, a dokłądne stawki są bardzo indywidualną kwestią.

Chociaż nikt nie zawiera transakcji, oczekując, że na niej straci, warto zastanowić się, ile jesteś w stanie stracić przed zamknięciem transakcji i być gotowym do przyznania się do błędu, gdy transakcja nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Przygotowanie się na najgorszy scenariusz, choć nieprzyjemne, może być bardzo praktyczne. Twój limit maksymalnej straty może wynosić 10, 50 lub 5,000 zł. Będzie to zależało od tego, jak duży kapitał masz do dyspozycji i jaką masz tolerancję na ryzyko.

Podczas gdy day traderzy często handlują tym samym instrumentem i tylko jednym instrumentem w danym czasie, swing traderzy i inwestorzy zazwyczaj nie lokują wszystkich swoich środków w jeden instrument. Mogą je rozłożyć, więc jeśli transakcja nie dojdzie do skutku, ich inne pozycje mogą pomóc w wyrównaniu strat, co jest kolejną formą zarządzania ryzykiem.

Narzędzia zarządzania ryzykiem są stosowane przez wielu inwestorów w celu ograniczenia ryzyka do poziomów określonych w punkcie czwartym. Dwa najbardziej powszechne, żeby nie powiedzieć podstawowe narzędzia zarządzania ryzykiem to zlecenia stop-loss i dopasowanie wielkości pozycji. Zlecenie stop-loss powoduje wyjście z transakcji po z góry określonej cenie lub wysokości straty. Innymi słowy, gdy ustawimy takie zlecenie na rynku, pozycja zostanie zamknięta, gdy notowania danego aktywa osiągną poziom określony w zleceniu. Ten poziom można wyznaczyć na wiele sposóbów. Przykładowo może on być stałą wartością procentową odłożoną od ceny wejścia na rynek lub może być związany z położeniem wskaźnika analizy technicznej np. średniej kroczącej lub odchylenia standardowego.

Z kolei wielkość pozycji to ilość aktywów, na które opiewa otwierana pozycja. Większa pozycja wiąże się z potencjalnie większym ryzykiem, ponieważ jeśli cena poruszy się w przeciwnym kierunku, może to spowodować większą stratę niż w przypadku mniejszej wielkości pozycji. Dobór wielkości pozycji również może przebiegać na wiele sposóbów, od stałych kwot na dane aktywo, po dopasowanie wielości w zależności od zmienności rynku (im mniejsze wahania tym większa pozycja).

Kolejnym krokiem jest opracowanie inwestycyjnego planu. Strategia transakcyjna opiera się na ustalonych parametrach zarządzania ryzykiem i określa dokładnie, kiedy należy wchodzić i wychodzić z transakcji (wyjścia obejmują zarówno transakcje zyskowne, jak i stratne).

Wszystkie dotychczasowe kroki pomagają inwestorowi nakierować go na strategie, które mogą do niego pasować. Niektóre z nich to day trading, swing trading, inwestowanie długoterminowe, trend trading, reversal trading, quantitative trading, technical I fundamental trading. Zagłębiając się w temat bardziej, inwestorzy muszą również określić rodzaje narzędzi, których będą używać do inicjowania wejść i wyjść z pozycji. Narzędzia te obejmują te z obszaru analizy technicznej, jak: cofnięcia Fibonacciego, price action, średnie ruchome lub innego rodzaju wskaźniki techniczne, a także te z obszaru analizy fundamentalnej, jak: raporty o zyskach, wskaźniki finansowe lub odczyty makroekonomiczne.

Literatura finansowa, śledzenie prasy i blogów mogą pomóc w wyborze rynków, na których chcemy się skupić. Niektórzy inwestorzy koncentrują się tylko na jednym rynku, podczas gdy inni handlują na wielu jednocześnie. Popularne rynki, na których można handlować, to akcje, opcje, indeksy, ETF-y i forex. Każdy rodzaj aktywów ma swój własny potencjał zysków i ryzyka, a jeden rynek nie jest ani lepszy, ani gorszy od drugiego. Jednak każdy rynek jest podatny na specyficzne czynniki, a strategia, która sprawdza się na jednym rynku, może nie działać na innym. Na początku warto wybrać jeden rynek i zdobyć na tyle doświadczenia, by swobodnie się na nim poruszać. Nie jest to ani krótki, ani łatwy proces, ale każdy powinien go przejść. Później można próbować sił na innych aktywach.

Jeśli posiadamy strategię, która jasno określa poziomy ryzka, wejść i wyjść, i wiemy na jakim rynku chcemy handlować, to istnieje duża szansa, że możemy sprawdzić, jak działałaby ta strategia w przeszłości. Wiele narzędzi inwestycyjnych i platform udostępnie moduły do tzw. back testingu, które umożliwiają przeprowadzenie takiego testu i dokładną analizę wyników. Warto więc przeprowadzić taką retrospektywę. Jeśli nie ma możliwości dokładnego sprawdzenia przy pomocy narzędzi informatycznych, pomocna może okazać się nawet pobieżna analiza w arkuszu kalkulacyjnym. Już tam mogą pojawić się sygnały świadczące o tym, że nasz plan jest nieodpowiednio przygotowany. Należy jednak pamiętać o tym, że nawet świetne wyniki back testingu nie gwaratnują ich powtórki w przyszłości.

Dziennik transakcyjny stanowi zapis dokonanych transakcji i wypróbowanych strategii. Dzięki temu wiadomo, co się sprawdziło, a co nie, a to wszystko finalnie pomaga udoskonalić podejście do handlu. Dziennik transakcyjny może mieć formę notatnika lub cyfrowego dokumentu lub pliku arkusza kalkulacyjnego na komputerze. Minimalnym wymogiem w prowadzeniu takiego „pamiętnika” jest zapisywanie transakcji wraz z powodami ich zawarcia (strategia). Im więcej szczegółów zawiera dziennik, tym lepiej. Warto rozważyć dołączenie zrzutów ekranu z każdej transakcji, ponieważ zrzut ekranu pokazuje całą akcję cenową i wskaźniki prowadzące do i następujące po transakcji, do których można wrócić i przeanalizować je później.

Korzystne jest również odnotowywanie wszelkich popełnionych błędów. Warto przejrzeć pomyłki w każdym miesiącu, aby sprawdzić, która część planu wymaga najwięcej dopracowania. Zapisywanie swoich transakcji może również pomóc w zrozumieniu, czy dana strategia ma realną przewagę handlową i możliwość zarabiania w szerszym horyzoncie czasowym.

Prowadzenie dziennika, a w szczególności notowanie błędów, pomoże podkreślić, jak ważna jest psychologia w tradingu. Na przykład, jeśli na twoich oczach pojawił się sygnał transakcyjny, ale nie został on zrealizowany, prawdopodobnie stoi za tym psychologiczny powód. Może to być strach przed stratą, brak akceptacji strategii, zwątpienie w siebie, paraliż analityczny, etc. Niezależnie od tego, jaki jest powód każdego błędu, należy sprawdzić, czy nie ma on podłoża psychologicznego lub emocjonalnego. Podczas wielu transakcji, większość traderów i inwestorów zauważa powtarzanie się tych samych błędów. Znajdź i pracuj nad rozpoznaniem psychologicznych powodów, dla których te błędy wciąż się powtarzają. Pomoże to z czasem ograniczyć liczbę pomyłek, które wynikają z pewnych mentalnycy automatyzmów.

Z upływem czasu i wraz z nabywaniem doświadczenia pojawią się pomysłu na ulepszenie planu inwestycyjnego. Na przykład, można zauważyć, że cena często przekracza nasz poziom take profit, a więc można zwiększyć pułap tego ostatniego dla przyszłych transakcji, aby uzyskać większy zysk.

Doskonalenie różni się od majstrowania. Przypadkowe zawieranie transakcji lub testowanie czegoś nowego przy każdej transakcji jest majsterkowaniem. Natomiast udoskonalanie polega na analizie wielu historycznych transakcji i znajdowaniu niewielkich zmian, które można wykorzystać w celu osiągnięcia większych zysków w przyszłości lub uniknięcia niepotrzebnych strat.

Skuteczne inwestowanie wymaga czasu. Nie stanie się to z dnia na dzień. Jest to podróż pełna wzlotów i upadków. Nawet profesjonaliści mają okresy strat, więc nowi traderzy również mogą się ich spodziewać. Celem jest osiągnięcie dobrego wyniku w długim okresie, niekoniecznie każdego dnia. Jeśli strategia przynosi zyski, a potem przestaje działać, należy przejrzeć poprzednie transakcje, aby zobaczyć, jak można ją udoskonalić. To jest długi proces. Warto pamiętać, że im więcej wysiłku wkłada się w każdy z wymienionych wyżej etapów, tym lepszych wyników można oczekiwać.