Śledzenie sytuacji na świecie: na których rynkach mogę przeprowadzać transakcje?

Waluty są największym na świecie i najbardziej aktywne na rynku handlowym, a następnie skarbców, akcje i towary. Podczas obrotu dewizowego od dawna zdominowany przez dużych banków i instytucji globalnych, to staje się coraz bardziej popularne i dostępne dla inwestorów indywidualnych.

Rynek walutowy jest największym i najbardziej aktywnym rynkiem na świecie. Mimo tego, że obrót walutami był zazwyczaj zdominowany przez duże banki i instytucje globalne, staje się on aktualnie coraz bardziej dostępny i popularny dla inwestorów indywidualnych.

Transakcje na walutach różnią się nieco od tych, przeprowadzanych na instrumentach innego rodzaju. Transakcje na innych rynkach obejmują obrót na podstawie wzrostu lub spadku wartości jednego konkretnego instrumentu (Transakcja „Kup”: wartość poszła w górę - zarabiasz, wartość spada - tracisz).

Transakcje na walutach odbywa się w parach: jedna waluta notowana w stosunku do innej. Zwroty na rynkach walutowych są względne, a zyski i straty są mierzone według tego, jak jedna waluta wpływa na drugą. Przykładowo: w danym dniu, dolar amerykański (USD) może wzrastać w stosunku do euro (EUR), franka szwajcarskiego (CHF) oraz funta brytyjskiego (GBP), ale jednocześnie może odnotować spadek w stosunku do jena japońskiego (JPY), dolara kanadyjskiego ( CAD) oraz dolara australijskiego (AUD).

W związku z tym, że dolar uznawany jest za światową walutę rezerwową, jest on podstawą transakcji walutowych na całym świecie. Głównymi parami walutowymi są EUR/USD, GBP/USD, USD/CHF i USD/JPY. Pary walutowe, które nie zawierają USD są określane mianem par krzyżowych. Najpopularniejsze pary krzyżowe to GBP/EUR, EUR/JPY i AUD/CAD.

Kwotowanie pary walutowej oparte jest na pierwszej walucie w parze, znanej również jako waluta bazowa. Kwotowanie EUR/USD odzwierciedla ile USD kosztowałoby kupno jedno EUR. Jeżeli wartość EUR/USD idzie w górę, oznacza to, że EUR zyskuje na wartości, a kiedy EUR/USD spada, oznacza to spadek wartości EUR lub wzrost wartości USD.

Równie popularne bywają transakcje na parach walutowych takich jak AUD/USD i USD/CAD, jak również pary z dolarem nowozelandzkim (ZND), koroną norweską (NOK) i południowoafrykańskim randem (ZAR). Waluty te powiązane są ściśle z cenami surowców, które stanowią istotną część gospodarek krajów tych walut. Warto w związku z tym pamiętać że CAD i NOK mogą być powiązane z cenami energii, AUD i NZD z cenami metali i zbóż, a ZAR z metalami szlachetnymi.​

USD i JPY są postrzegane jako waluty defensywne. Ze względu na niski poziom stóp procentowych w krajach tych walut, inwestorzy pożyczają w nich pieniądze po niższych stawkach i starają się lokować je w krajach o wysokiej stopie, generując zyski– strategia ta powszechnie znana jest jako carry trade. W momencie gdy inwestorzy są skłonni ponieść większe ryzyko, kapitał przesuwany jest z USD i JPY na inne waluty. Kiedy zaś na rynku pojawia się niepokój, a inwestorzy stają się unikać ryzyka, wyprzedają swoje bardziej ryzykowne walory i spłacają pożyczki zaciągnięte w USD i JPY.

Podobnie jak w przypadku innych rynków, również transakcje na walutach oparte są na podaży i popycie. Generalnie, inwestorzy preferują waluty krajów o wyższych stopach procentowych, większej stabilności politycznej i finansowej oraz takie, które cechuje wyższy poziom wzrostu gospodarczego (co oznacza większy potencjał zysku z inwestycji). Waluty z którymi wiąże się ryzko wzrostu inflacji cieszą się mniejszą popularnością, podobnie jak waluty krajów o podwyższonym ryzyku politycznych lub finansowych (wysokie deficyty, poziom zadłużenia lub problemy w systemie bankowym).

Istnieją dwa główne typy inwestorów przeprowadzających transakcje na rynkach towarów i surowców – hedgujący i spekulanci.

Hedgujący są to tacy uczestnicy rynku, którzy chcą zabezpieczyć cenę towaru, który zamierzają dostarczyć lub wykorzystać w późniejszym momencie. Na przykład, rolnik zasiewający właśnie pszenicę, może chcieć zabezpieczyć jej cenę, na moment dostarczania towaru we wrześniu. W tym samym czasie piekarz, który wie, że będzie potrzebował pszenicy w czerwcu, może chcieć zabezpieczyć jej cenę wcześniej by móc zaplanować swój budżet. Ta kategoria uczestników rynku wydaje się być zdominowana przez podmioty branżowe.

Na ceny towarów największy wpływ mają podaż i popyt. Spekulanci są to podmioty zainteresowane osiągnięciem zysku wynikającego ze zmian w cenach danych produktów, które warunkowane są przez zmiany podaży i popytu. Spekulanci nie zajmują się fizycznym obrotem dobrami będącymi przedmiotem ich transakcji. Stanowią oni większą część uczestników rynku.

Towary i surowce można podzielić na następujące grupy:

Podczas gdy większość osób traktuje metale szlachetne jako biżuterię, złoto i srebro od wieków odgrywało rolę waluty. Z tego względu, metale szlachetne są postrzegane jako nośnik wartości wartości i przyciągają uwagę inwestorów w momentach, gdy pojawia się obawa, że wartość pieniądza papierowego (zwłaszcza dolara amerykańskiego) może spaść.

Podobnie jak pogoda, ceny energii są budzącym wiele emocji tematem rozmów, ponieważ mają duży wpływ na życie każdego z nas.

Ceny surowców energetycznych i popyt na nią są powiązane są ze wzrostem gospodarczym w wymiarze globalnym - w czasie dobrej koniunktury ludzie chętniej i intensywniej korzystają z zasobów energetycznych, natomiast w gorszych czasach ma miejsce sytuacja odwrotna. Przykładowo,w czasach dobrej koniunktury firmy mogą działać dłużej, pracować w systemie zmianowym, a konsumenci mogą więcej podróżować. Pogoda może mieć wpływ na ceny surowców energetycznych, które są wykorzystywane na ogrzewanie domów (przykładami może być gaz ziemny i olej opałowy).

Znaczna część światowych surowców energetycznych, w szczególności ropa naftowa, jest wydobywana i transportowana przez niestabilne politycznie regiony. W związku z tym ryzyko polityczne wpływa na jej cenę, zwłaszcza w momentach ograniczonych dostaw.

Pomimo tego, że rynek ropy jest rynkiem globalnym, na kształtowanie się jej cen mają wpływ Stany Zjednoczone i Chinach. Wynika to z faktu, że kraje te zużywają największą ilość światowych zasobów energetycznych.

Metale stosowane w przemyśle również są przedmiotem zainteresowań globalnej ekonomii, z popytem wzrastającym na ogół wraz z rozwojem gospodarki. Dostawy są zazwyczaj powiązane z rozwojem nowych kopalń, ograniczenia wynikają zaś ze strajków lub innych trudności operacyjnych.

W ostatnich latach popyt na metale nieszlachetne był napędzany przez popyt ze strony gospodarek wschodzących, takich jak Chiny, Indie i Brazylia, które są rozbudowa infrastruktury.

Na przestrzeni ostatnich dekad gospodarki ewoluują od rolnictwa do przemysłu, w związku z czym zapotrzebowanie na surowce rolne stale rośnie.

Istotny wpływ na ceny zbóż ma przedewszystkim podaż. Czynniki mające negatywny wpływ na podaż mogą doprowadzić do niedoborów i podwyżki cen (na przykład susze, mrozy, powodzie). Z drugiej strony, wraz ze wzrostem cen, rolnicy zwiększają uprawy roślin, co może mieć wpływ na wartość towaru w dłuższej perspektywie.

Istnieje szereg innych surowców, które mogą być sprzedawane, obejmuje kawę, cukier, kakao i inne. Różnice w każdym rynku wydają się być związane z warunkami pogodowymi w obszarach produkcji i zmieniających się warunków popytu na całym świecie.

Innym sposobem na dywersyfikację jest przeprowadzanie transakcji w koszykach akcji z całej grupy branżowej. Dzięki temu uzyskuje się szerszą ekspozycję i zmniejsza się ryzyko, w przypadku gdy np. jeden z sektorów napotyka na problemy.

Przykładowo, inwestorzy działający wyłącznie w sektorze energetycznym, mogą napotkać na problemy, gdy spadają ceny surowców. Ryzyko może być jednak zmniejszone, poprzez posiadanie transakcji na innych obszarach, które korzystają ze spadku cen energii - w szczególności w przypadku firm transportowych i innych zużywająych paliwo.

Chociaż przeprowadzanie transakcji w poszczególnych sektorach stało się w ostatnich latach popularne, transakcje na indeksach obejmujących szerokie spektrum rynku jest podstawowym sposobem na zwiększenie dywersyfikacji ponad transakcje na pojedynczych akcjach.

Większość indeksów, które są przedmiotem obrotu są oparte na koszyku z największych i najbardziej aktywnym obrocie przedsiębiorstwa na danym giełdzie lub w danym kraju. Kolejną zaletą jest to, że indeksy handlowych zwykle są one powszechnie stosowane w prasie, więc nie wydaje się być dużo dostępnych informacji o nich.

Niektóre z najbardziej znanych indeksów obejmują:

• Germany 40 (oparty na indeksie DAX 30)
• Poland 20 (oparty na indeksie WIG 20)
• French 40
• Spain 35
• Sweden 30
• Italy 40
• UK 100

• US30 (oparty na Dow Jones Industrial Average)
• US SPX500 (oparty na S&P 500)
• US NDAQ 100 (oparty na NASDAQ 100)
• US Small Cap 2000 (oparty na Russell 2000)
• Canada 60 (oparty na S&P/TSX 60)

• Hong Kong 43 (oparty na Hang Seng)
• Japan 225 (oparty na Nikkei)
• Australia 200 (oparty na S&P/ASX 200)

Generalnie , wskazania indeksów z jednego regionu bywają do siebie podobne z tego względu, że największe firmy najczęściej działają w wielu sąsiadujących krajach.

Pewne różnice między wskazaniami indeksów mogą wynikać z tego, jaki sektor dominuje w danym indeksie. Na przykład, w przypadku indeksu SPX500 elementami dominującymi są firmy zajmujące się produktami konsumpcyjnymi, usługami finansowymi, technologią i opieką zdrowotną. We wskazaniach indeksów z Kanady i Australi odbicie znajduje rynek producentów energii. Hongkong 43 najbardziej odzwierciedla rynek usług finansowych i nieruchomości. W brytyjskim indeksie UK 100 największy udział ma sektor bankowości, farmaceutyki, metali i ropy naftowej.

Obligacje rządowe to kolejny rodzaj dostępnych na rynku instrumentów, które dają inwestorom możliwość przeprowadzania transakcji na bazie największymi trendów makroekonomicznych w różnych krajach.

Większość dużych inwestorów, takich jak banki i instytucje mają tendencję do nabywania obligacji z zamiarem utrzymywania ich aż do terminu zapadalności i traktować oprocentowanie jako główny zwrot z transakcji. Ceny obligacji zazwyczaj zmieniają się wraz z warunkami ekonomicznymi, co tworzy możliwości transakcyjne.

Na zwroty ze stóp procentowych, który jest oczekiwany przez inwestorów nabywających obligacje, największy wpływ mają dwa główne czynniki: inflacji i ryzyka spłaty. W celu osiągnięcia zysku na przestrzeni czasu, zwrot musi odpowiadać przynajmniej stopie inflacji danego kraju. Oprócz tego, inwestorzy zazwyczaj oczekują dodatkowych zysków w celu pokrycia ryzyka, że emitent obligacji może nie wywiązać się albo kapitału lub odsetek.

W konsekwencji inwestorzy zwykle oczekują wyższych stóp procentowych w krajach o wyższym wskaźniku inflacji. Europejskiego kryzysu zadłużenia państw, pokazuje, że czynniki takie jak wysokie deficyt publiczny lub duży poziom zadłużenia, może zwiększać ryzyko niewypłacalności. W związku z tym inwestorzy oczekują wyższych stóp procentowych, aby to ryzyko było zrekompensowane.

Ponieważ oprocentowanie większości obligacji jest ustalane już po ich emisji, ceny obligacji zmieniają się w czasie, odzwierciedlając zmiany poziomów stóp procentowych. Załóżmy, że wiązanie dziesięć lat wydawane jest na 5,0% udziałów, a rok później, nowe obligacje dziewięcioletni są wydawane na poziomie 4,0%. Ponieważ wiązanie 5,0% prowadzi wyższą stopę procentową, wszystkie pozostałe były równe, inwestorzy byliby skłonni zapłacić więcej za tą więź. Z drugiej strony, jeśli inwestorzy mogą uzyskać 6,0% w nowych obligacji dziewięciu lat, nie byliby w stanie zapłacić tyle za obligacji 5,0%.

Większość osób rozpoczyna poznawanie świata inwestycji właśnie poprzez rynek akcji. Przedsiębiorstwa na całym świecie emitują akcje, z wielu powodów - przede wszystkim w celu pozyskania kapitału na rozszerzenie działalności. Dodatkowe korzyści dla takich firm, obejmują tworzenie wyższego profil z potencjalnymi klientami, podział ryzyka pomiędzy większą ilość inwestorów, zmniejszenie tym samym kosztów inwestycyjnych Spółki i innych. Sprzedaż akcji inwestorom (akcjonariuszom) określana jest mianem rynku pierwotnego.

Gdy spółka uzupełnia swoją pierwszą ofertę publiczną, jej akcje stają się wówczas przedmiotem transakcji na tradycyjnej giełdzie, takiej jak NYSE (Nowy Jork), FSE (Frankfurt) lub LSE (Londyn) lub na rynku pozagiełdowym np. NASDAQ (Nowy Jork), gdzie transakcje są realizowane bezpośrednio między domami maklerskimi. Są to tzw. rynki wtórne.

Osoby chcące przeprowadzać transakcje na rynku akcji zazwyczaj mają dwie możliwości: transakcje w ramach których zysk wynika ze wzrostu wartości instrumentu (pozycje długie) lub ze spadku wartości danego waluru (pozycje krótkie). Dochód może również pochodzić z dywidend.

Generalnie ceny akcji rosną, gdy spodziewane są dobre wiadomości dotyczące spółki. Z drugiej strony, oczekiwanie czynników negatywnych, takich jak spowolnienie w branży, zmian regulacyjnych, zmniejszenia ilości umów, czy zmian politycznych, mogą prowadzić inwestorów do wyprzedawania akcji, co w konsekwencji negatywnie wpływa na ich wartość.

Ceny akcji odzwierciedlają równowagę między oczekiwaniami wszystkich uczestników rynku i zmieniają się wraz ze zmianą tych oczekiwań.

Czynniki wpływające na oczekiwania wobec spółek obejmują czynniki makroekonomiczne, które wpływają na warunki prowadzenia działalności gospodarczej, czynniki branżowe, takie jak zmiana cen surowców oraz czynników specyficzne dla konkretnej firmy, takie jak poziom zarobków, dywidend i innych.

Jedyny stały element, który wypływa na transakcje na akcjach to raport finansowy firmy. Harmonogramy tych raportów publikowane są z dużym wyprzedzeniem. Wiele firm publikuje własne prognozy określające oczekiwania wobec wyników, określane mianem wytycznych. Zarówno publikacje jak i prognozy mogą mieć zarówno krótko-, jak i długoterminowy wpływ na trendy w inwestowaniu.

Ci, którzy rozpoczynają transakcje na akcjach, często myślą, że stają się narażeni na ryzyko związane z konkretnym sektorem. Przykładowo - ktoś przeprowadzający transakcje na akcjach spółek naftowych i gazowych może uznać, że pomimo ogólnych tendencji wzrostowych lub spadkowych w całym sektorze, na jego zysk może wpłynąć to, jak konkretna spółka prosperuje na gruncie wydobywczym. Jedna, konkretna spółka może akurat odnieść sukces wydobywając nowe złoża, podczas gdy inne mogą wiercić w złych miejscach lub borykać się z problemami technologicznymi.

Jednym z podstawowych elementów, o których warto pamiętać przy transakcjach na akcjach jest możliwość zmniejszenia ryzyka właściwego dla danego typu przedsiębiorstwa, poprzez transakcje na całej grupie akcji z jednego działu (a nie tylko na jednej spółce), co określane jest mianem dywersyfikacji. Jednym z jej rodzajów są właśnie transakcje na więcej niż jednej spółce w danym sektorze.

Przykładowo dla sektora naftowego i gazowego: transakcje z wykorzystaniem koszyka akcji, może dać ekspozycję na szereg programów wydobywczych kilku firm jednocześnie, tym samym ograniczane jest ryzyko wystąpienia problemów w jednej z tych firm. Jest to również sposób na uchwycenie i wykorzystanie ogólnych tendencji na rynkach bazowych surowców.

Na rynkach akcji możemy wyróżnić dziesięć głównych sektorów, które można podzielić na cztery kategorie.

Spółki te mają tendencję do większego zadłużania się i z tego powodu, odsetki stanowią znaczną część ich kosztów. Firmy te działają lepiej gdy stopy procentowe spadają, a gorzej, gdy szybko rosną.

Firmy w tych branżach mają zazwyczaj dość stabilne i przewidywalne źródła przychodów i zysków. Ich działalność oparta jest na produkcji i sprzedaży towarów, których ludzie używają każdego dnia, niezależnie od warunków ekonomicznych: produkty higieny osobistej, artykuły spożywcze i farmaceutycznye. Spółki z tych branż radzą sobie lepiej w czasach recesji, a gorzej w lepszych ekonomicznie czasach.

Firmy działające w tej kategorii najlepiej funkcjonują w czasach prosperity, gorzej natomiast w czasie recesji, a to dlatego, że towary i usługi przez nie dostarczane, nie są niezbędne i mogą zostać z pominięte lub zastąpione w gorszych czasach. Przykładami takich firm mogą być: producenci samochodów, sklepy odzieżowe, usługi biznesowe, linie lotnicze.

Jeżeli chodzi o spółki zajmujące się technologią, dotyczy to głównie sprzedawców sprzętu, oprogramowania i usługi dla klientów biznesowych.

Należy pamiętać, że technologia ta ma zastosowanie przede wszystkim do firm, które sprzedają sprzęt, oprogramowanie i usługi dla klientów biznesowych. Istnieje coraz większa liczba firm technologicznych, które sprzedają głównie do konsumentów, a potencjalnie należą do wrażliwych ekonomicznie grupy.

Decyzja co do tego, na jakich instrumentach będziesz przeprowadzać transakcje, może nie być łatwa. Istnieje jednak kilka czynników, które mogą ułatwić jej podjęcie.

Większość inwestorów zazwyczaj zaczyna transakcje na akcjach, wybierając spółki, które zna lub te, które znajdują się w ich kraju. Dopiero w następnej kolejności przechodzą na transakce o zasięgu międzynarodowym lub na innych rodzajach instrumentów.

Przykładowo: jeżeli czujesz się dobrze w transakcjach w określonym sektorze, możesz zainteresować się powiązanymi rodzajami instrumentów. Działając na akcjach, możesz zainteresować się odpowiednimi indeksami, a przy transakcjach na spółkach z branży wydobywczej, możesz pomyśleć o działaniu na powiązanych z nimi towarami i surowcami.

Ci, którzy chcieliby wykorzystać ogólne trendy w szerokiej perspektywie krajowej i czy globalnej, mogą skoncentrować się na walutach, obligacjach lub indeksach. Z drugiej strony, ci, których interesuje konkretny sektor wydobywczy, mogą rozważyć transakcje na akcjach konkretnych spółek tego sektora.

Na decyzje o doborze instrumentów wpływ może mieć również to, jakie rynki dostępne są w porach dnia, które planujesz poświęcić na zajmowanie się transakcjami. Jeśli zamierzasz przeprowadzać transakcje w ciągu dnia, rynki z Twojego regionu mogą dawać najwięcej możliwości. Jeśli planujesz poświęcać transakcjom poranki lub wieczory, warto rozważyć transakcje na rynkach z innych regionów.

Pamiętaj, że jednym z powodów, dla których transakcje na indeksach, towarach i walutach stają się coraz bardziej popularne jest to, że wiele z nich jest dostępnych do obrotu przez całą dobę.

Pomimo niuansów różniących poszczególne instrument między sobą, można wyodrębnić elementy wspólne dla większości rynków, które globalnie wpływają na ogólne trendy. Takimi elementami są stopy procentowe, oczekiwania odnośnie inflacji, wzrost PKB, ryzyka i inne. Jeżeli dobrze zaznajomisz się już z jakimś konkretnym rynkiem, wiedzę, którą przy nim zdobyłeś, będziesz mógł w dużej mierze zastosować również przy innych rynkach.